یووئیت چشم یا التهاب لایه میانی چشم چیست؟ علائم و تشخیص آن

افراد مبتلا به یووئیت چشم دچار قرمزی، تورم و چشم های ملتهب می شوند. درد چشم هم دارند. برخی شرایط خطر یووئیت را افزایش می دهند، اما این بیماری اغلب بدون دلیل شناخته شده رخ می دهد. درمان‌ها می‌توانند بینایی از دست رفته را بازیابی کنند و از کاهش دید بیشتر جلوگیری کنند. انواع خاصی از یووئیت می توانند پس از درمان عود کنند. در صورت عدم درمان، این بیماری می تواند منجر به نابینایی شود.

یووئیت چشم چیست؟

یووئیت یک اصطلاح عمومی است که برای توصیف گروهی از بیماری ها که باعث قرمزی چشم، درد چشم و التهاب می شوند، استفاده می شود. این بیماری ها به طور معمول بر یووه، لایه میانی چشم تأثیر می گذارند. آنها همچنین می توانند سایر قسمت های چشم را تحت تأثیر قرار دهند. در صورت عدم درمان، یووئیت می تواند باعث کوری دائمی یا از دست دادن بینایی شود.

یووئیت التهاب داخل چشم شما است. التهاب معمولا زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی بدن شما در حال مبارزه با عفونت است. گاهی اوقات یووئیت به این معنی است که سیستم ایمنی بدن شما در حال مبارزه با عفونت چشم است – اما زمانی که سیستم ایمنی بدن به بافت سالم چشم حمله می کند، ممکن است این اتفاق بیفتد. یووئیت می تواند مشکلاتی مانند درد، قرمزی و از دست دادن بینایی ایجاد کند.

یووئیت به بخشی از چشم که uvea نامیده می شود آسیب می رساند – اما اغلب قسمت های دیگر چشم را نیز تحت تأثیر قرار می دهد. گاهی اوقات یووئیت به سرعت از بین می رود، اما می تواند عود کند. و گاهی اوقات این یک بیماری مزمن (طولانی مدت) است. می تواند 1 چشم یا هر دو چشم را درگیر کند.

یووئیت در صورت عدم درمان می تواند باعث از دست دادن بینایی شود – بنابراین در صورت داشتن علائم ضروری است که فوراً به چشم پزشک خود مراجعه کنید.

uvea چیست؟

یووه لایه میانی چشم بین صلبیه (قسمت سفید چشم) و شبکیه (لایه حساس به نور در پشت چشم) است. دارای 3 قسمت است:

1. عنبیه (قسمت رنگی چشم)
2. بدن مژگانی (بخشی از چشم که به تمرکز لنز کمک می کند)
3. مشیمیه (بخشی از چشم که شبکیه را به صلبیه متصل می کند)

آیا یووئیت هر دو چشم را درگیر می کند؟

یووئیت ممکن است در یک چشم یا هر دو چشم ایجاد شود. می تواند بر موارد زیر تأثیر بگذارد:

1. شبکیه: درونی ترین لایه چشم رنگ ها و نور را حس می کند و تصاویر را به مغز می فرستد.
2. Uvea: لایه میانی چشم شامل عنبیه (قسمت رنگی چشم)، مشیمیه (غشای بیشتر رگ های خونی چشم) و بدن مژگانی (عنبیه و مشیمیه را به هم متصل می کند و مواد مغذی چشم را تامین می کند).
3. صلبیه: قسمت بیرونی سفید چشم.

چه کسانی ممکن است به یووئیت مبتلا شوند؟

یووئیت افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار می دهد، حتی کودکان. زنان و افراد بین 40 تا 60 سال در معرض خطر کمی بالاتر هستند.

انواع یووئیت چیست؟

پزشکان متخصص معمولا یووئیت را بر اساس محل وقوع التهاب چشم طبقه بندی می کنند. انواع یووئیت عبارتند از:

قدامی: شایع ترین نوع یووئیت قدامی است که باعث التهاب در جلوی چشم می شود. علائم ممکن است به طور ناگهانی ظاهر شوند و در صورت خفیف بودن گاهی اوقات خود به خود برطرف می شوند. برخی از افراد التهاب چشم مزمن و مکرر دارند که با درمان برطرف می شود و سپس عود می کند. در صورت داشتن موارد زیر ممکن است بیشتر مستعد یووئیت قدامی باشید:

1. آرتریت، از جمله اسپوندیلیت آنکیلوزان (AS).
2. بیماری های خود ایمنی، مانند سارکوئیدوز یا آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان.
3. اختلالات گوارشی، مانند بیماری التهابی روده (IBD).
4. عفونت های قبلی با ویروس تبخال (سرماخوردگی یا تبخال تناسلی) یا ویروس آبله مرغان.

متوسط:

بزرگسالان جوان بیشتر در معرض یووئیت متوسط هستند. این وضعیت باعث التهاب وسط چشم می شود. سیکلیت یا ویتریت نیز نامیده می شود، اغلب زجاجیه، فضای پر از مایع داخل چشم را تحت تاثیر قرار می دهد. علائم ممکن است بهبود یابد، از بین برود و سپس برگردد و بدتر شود. حدود یک نفر از هر سه نفر مبتلا به یووئیت متوسط نیز دارای موارد زیر هستند:

• مولتیپل اسکلروزیس (MS)
• سارکوئیدوز

خلفی:

کمترین شکل رایج، یووئیت خلفی، قسمت داخلی چشم را درگیر می کند. این اغلب همچنین شدیدترین است. این می تواند شبکیه، عصب بینایی و مشیمیه را تحت تاثیر قرار دهد. مشیمیه شامل عروق خونی است که خون را به شبکیه می رساند. گاهی اوقات کوروئیدیت یا کوریورتینیت نامیده می شود. این نوع می تواند باعث علائم مکرر شود که ماه ها یا سال ها طول می کشد. علل بالقوه عبارتند از:

• کوریورتینوپاتی Birdshot
• علل ویروسی مانند ویروس هرپس یا ویروس آبله مرغان
• لوپوس
• سارکوئیدوز
• سیفلیس
• بیماری سل

پانووئیت:

به ندرت یووئیت هر سه لایه چشم را درگیر می کند. این نوع شدیدتر است و احتمال از دست دادن دائمی بینایی را افزایش می دهد. علل بالقوه عبارتند از:

• رتینیت باکتریایی یا قارچی
• رتینیت ویروسی
• توکسوپلاسموز
• لوپوس
• سارکوئیدوز
• سیفلیس
• سل (TB)

علل ایجاد بیماری چشمی یووئیت

چه چیزی باعث یووئیت می شود؟

تخمین زده می شود که یک مورد از هر سه مورد یووئیت هیچ علت شناخته شده ای ندارد. افرادی که سیگار می کشند بیشتر در معرض یووئیت هستند. التهاب چشم نیز ممکن است ناشی از:

• آسیب چشم
• جراحی چشم
• عفونت هایی مانند ویروس هرپس، ویروس آبله مرغان، سل، سیفلیس
• بیماری های التهابی، مانند لوپوس، IBD و آرتریت روماتوئید

گاهی اوقات یووئیت به دلیل بیماری های خود ایمنی ایجاد می شود، مانند:

• ایدز
• اسپوندیلیت آنکیلوزان
• بیماری بهجت
• لوپوس
• اسکلروز چندگانه
• پسوریازیس
• روماتیسم مفصلی
• سارکوئیدوز
• کولیت زخمی
• بیماری Vogt-Koyanagi-Harada (VKH).

گاهی اوقات ناشی از عفونت یا شرایط مرتبط با عفونت است، مانند:

• رتینیت سیتومگالوویروس (CMV).
• هیستوپلاسموز
• آرتریت واکنشی
• زونا
• توکسوپلاسموز

علائم یووئیت چیست؟

علائم یووئیت ممکن است به تدریج یا ناگهانی ظاهر شوند. ممکن است تجربه کنید:

• تاری دید
• اشکال تیره و شناور در میدان دید شما (فلوترهای چشم)
• درد یا فشار چشم
• حساسیت به نور
• چشم های قرمز
• از دست دادن بینایی

تشخیص بیماری یووئیت چشم

یووئیت چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشکان متخصص که از چشم های شما مراقبت می کند در طول معاینه چشم به داخل چشم شما نگاه می کند. یک معاینه استاندارد چشم معمولاً شامل موارد زیر است:

• تست حدت بینایی (خواندن نمودارهای چشمی) برای بررسی از دست دادن بینایی.
• تست فشار چشم (تونومتری) برای اندازه گیری فشار داخل چشم.
• معاینه لامپ شکاف برای بررسی داخل چشم با میکروسکوپ مخصوص به نام لامپ شکاف.
• معاینه چشم گشاد شده برای گشاد کردن مردمک ها تا پزشک شما بتواند با استفاده از یک لنز مخصوص به داخل چشم شما نگاه کند.

پزشک متخصص شما ممکن است آزمایش‌های دیگری را نیز تجویز کند، مانند:

1. آزمایش خون برای رد عفونت یا بیماری های خود ایمنی زمینه ای.
2. تصویربرداری از قفسه سینه یا مغز برای جستجوی علل التهابی سیستمیک.
3. آنژیوگرافی فلورسین برای گرفتن تصاویری از عروق خونی در پشت چشم.
4. گونیوسکوپی برای بررسی جلوی چشم که در آن مایع تخلیه می شود.
5. توموگرافی انسجام نوری (OCT) برای دریافت تصاویر دقیق از پشت چشم، از جمله شبکیه.
6. آنژیوگرافی توموگرافی انسجام نوری (OCTA) برای تولید تصاویر سه بعدی از جریان خون در چشم.
7. آزمایش میدان بینایی برای بررسی آسیب به عصب بینایی که ممکن است بر توانایی شما برای دیدن چیزها به طرفین تأثیر بگذارد (دید محیطی).

درمان یووئیت چشم

یووئیت چگونه مدیریت یا درمان می شود؟

این بیماری درمان نشده می تواند منجر به نابینایی شود. اگر قرمزی چشم، التهاب یا درد دارید، فوراً به پزشک خود مراجعه کنید. در بسیاری از موارد، درمان ها به بازیابی بینایی از دست رفته کمک می کنند. آنها همچنین می توانند از آسیب بیشتر بافت جلوگیری کنند و التهاب و درد را کاهش دهند. اگر وضعیت سلامتی به یووئیت کمک کرده باشد، درمان آن بیماری باید التهاب چشم را نیز تسکین دهد.

برخی از اشکال یووئیت مدت زیادی طول می کشد تا از بین بروند. برخی پس از درمان برمی گردند. بسته به نوع بیماری، درمان ها عبارتند از:

1- آنتی بیوتیک ها، ضد ویروس ها یا ضد قارچ ها:

این داروها یووئیت ناشی از عفونت را درمان می کنند.

2- قطره چشم:

گشاد کردن (گشاد کردن) مردمک چشم با قطره می تواند درد و تورم را کاهش دهد. قطره های چشمی همچنین می توانند عنبیه و عدسی را به هم نچسبند، عارضه ای که می تواند در یووئیت قدامی رخ دهد. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما همچنین ممکن است قطره های چشمی را برای کاهش فشار در چشم (فشار خون بالا) تجویز کند.

3- داروهای ضد التهاب استروئیدی:

داروهایی که حاوی کورتیکواستروئیدها (استروئیدها) هستند التهاب چشم را کاهش می دهند. این داروها به اشکال مختلفی وجود دارند: قطره، پماد، قرص های خوراکی، تزریق داخل یا اطراف چشم، انفوزیون داخل وریدی (IV) یا کپسولی که ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی چشم شما با جراحی در داخل چشم کاشته می شود.

4- سرکوب کننده های سیستم ایمنی:

این داروها پاسخ سیستم ایمنی به بیماری خود ایمنی یا التهاب سراسر سیستم را آرام می کنند. در صورتی که یووئیت هر دو چشم را تحت تأثیر قرار دهد، به استروئیدها پاسخ ندهد یا بینایی شما را تهدید کند، ممکن است ارائه دهنده شما این داروها را تجویز کند. شما ممکن است دارو را به صورت خوراکی به صورت قرص، تزریقی یا از طریق انفوزیون وریدی در ورید مصرف کنید.

دیگر روش های درمان یووئیت چشم:

• قطره چشم قطره های چشمی تجویزی رایج ترین درمان هستند.
• قرص. چشم پزشک شما همچنین ممکن است استروئیدها را به عنوان قرص تجویز کند.
• تزریقات در برخی موارد، چشم پزشک ممکن است استروئید را با یک سوزن کوچک در داخل یا اطراف چشم شما قرار دهد.
• ایمپلنت ها اگر درمان‌های دیگر مؤثر نبودند، پزشک ممکن است جراحی برای قرار دادن دستگاه کوچکی به نام ایمپلنت در چشم شما پیشنهاد دهد.
• ایمپلنت در طول زمان دوزهای منظمی از استروئید را به شما می دهد.
• استروئیدها می توانند عوارض جانبی داشته باشند و خطر ابتلا به آب مروارید و گلوکوم را افزایش دهند. اگر برای یووئیت استروئید مصرف می کنید، مهم است که به طور منظم معاینه چشم را برای بررسی علائم این مشکلات انجام دهید.

برنامه درمانی شما به عوامل مختلفی بستگی دارد – مانند اینکه کدام قسمت از چشم شما تحت تأثیر قرار گرفته است و سایر شرایط سلامتی که دارید. به عنوان مثال، پزشک شما ممکن است داروهایی برای کمک به کنترل سیستم ایمنی شما تجویز کند. می توانید با پزشک خود برای یافتن درمان های مناسب برای خود کار کنید.

عوارض جانبی یا خطرات درمان یووئیت چیست؟

برخی از داروهای سرکوب کننده ایمنی می توانند خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهند. مصرف طولانی مدت استروئید ممکن است منجر به موارد زیر شود:

• آب مروارید یا گلوکوم (فشار چشم بالا).
• سندرم کوشینگ (کورتیزول اضافی).
• دیابت.
• بیماری قلبی.
• پوکی استخوان.
• زخم معده (معده).
• افزایش وزن، احتباس مایعات و تورم (ادم).

عوارض یووئیت چیست؟

تخمین زده می شود که از هر پنج نفر مبتلا به یووئیت، یک نفر دچار فشار بالا در چشم (فشار خون بالا) می شود. این وضعیت می تواند منجر به گلوکوم و کاهش دید غیرقابل برگشت شود. افراد مبتلا به یووئیت همچنین در معرض خطر سایر مشکلات چشمی هستند، از جمله:

• سینکیای خلفی.
• گلوکوم.
• آب مروارید.
• ادم ماکولا سیستوئید (CME)، تورم ماکولا چشم در شبکیه.
• آسیب به ماده ژل زجاجیه ای که چشم را پر می کند.
• شبکیه جدا شده
• آسیب به شبکیه منجر به از دست دادن بینایی می شود.

چگونه می توان از یووئیت پیشگیری کرد؟

پزشکان متخصص معمولاً نمی دانند چه چیزی باعث بیشتر موارد یووئیت می شود. برای پیشگیری از این بیماری کار زیادی نمی توانید انجام دهید.

انجام هر کاری که می توانید برای حفظ سلامت چشم همیشه عاقلانه است. مراقبت از بیماری ها، عفونت ها یا سایر بیماری های مرتبط با یووئیت می تواند به محافظت از بینایی شما کمک کند. همچنین می توانید با ترک سیگار خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهید.

آینده برای افراد مبتلا به یووئیت چشم چگونه است؟

اکثر افرادی که درمان سریع یووئیت را دریافت می کنند، مشکلات بینایی درازمدت کمی دارند، یا مشکلی ندارند. درمان ها می توانند پیشرفت بیماری را متوقف کرده و بینایی از دست رفته را بازگردانند. اشکال شدید ممکن است نیاز به درمان طولانی مدت داشته باشند. بیماری شدید بیشتر احتمال دارد باعث از دست دادن بینایی یا حتی نابینایی شود. اگر شرایطی دارید که شما را در معرض خطر یووئیت قرار می دهد، معاینه منظم چشم ضروری است. هر زمان که قرمزی چشم، درد چشم یا التهاب داشتید با پزشک معالج چشم خود صحبت کنید.

چه زمانی باید به پزشک متخصص چشم تماس مراجعه کنم؟

اگر تجربه کردید باید با پزشک خود تماس بگیرید:

• فلاشر چشم.
• درد، قرمزی یا تورم چشم.
• فشار چشم.
• حساسیت به نور.
• از دست دادن بینایی

چه سوالاتی باید از پزشک بینایی خود بپرسم؟

ممکن است بخواهید از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود بپرسید:

• چرا یووئیت گرفتم؟
• چه نوع یووئیت دارم؟
• بهترین درمان برای نوع یووئیت من چیست؟
• آیا خطرات درمانی یا عوارض جانبی وجود دارد؟
• آیا یووئیت پس از درمان عود می کند؟
• چه تغییراتی در سبک زندگی می توانم ایجاد کنم تا از بینایی خود محافظت کنم؟
• آیا باید مراقب علائم عوارض باشم؟

جمع بندی:

یووئیت یک بیماری جدی است که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. با مراقبت های اولیه، درمان ها می توانند بینایی را بازیابی کنند و از آسیب بافتی که می تواند منجر به نابینایی شود جلوگیری کند. پزشک متخصص بینایی شما می تواند بهترین درمان را بر اساس نوع بیماری و علت آن تعیین کند. از آنجایی که یووئیت اغلب پس از درمان عود می کند، معاینه منظم چشم برای محافظت از بینایی شما ضروری است.